بررسی عوامل مؤثر بر سرمایه اجتماعی سازمانی با تأکید بر نقش روابط عمومی و ارائه مدل مناسب(مورد مطالعه:کلانتری های تهران بزرگ)

سرمایه اجتماعی، منبعی قابل تعویض است که در اختیار سازمان ها و اشخاص، در دس ت یابی به اهداف شان قرار دارد . ارتباطات و بنابراین روابط عمومی، نقشی مهم و گاهی اوقات ضروری در تشکیل سرمایه اجتماعی و مصرف آن ایفا م ی کنند. این پژوهش در پاسخ به این مسئ له است که چگونه فعالیت ها و عملکرد ارتباطات درون و برون سازمانی پلیس می تواند به تولید سرمایه اجتماعی به طور اعم و سرمایه اجتماعی سازمانی به طور اخص منجر شود . هدف اصلی این پژوهش بررسی عوامل م ؤثر بر سرمایه اجتماعی در سازمان با تأکید بر نقش روابط عمومی مطالعه موردی کلانتری های تهران بزرگ نیروی انتظامی و ارائه الگوی مناسب است . این مطالعه از نظر نوع کاربردی و از نظر روش تحقیق، پیمایشی از نوع توصیفی – تحلیلی است . جامعه آما ری آن را مراجعه کنندگان به کلانتری های تهران بزرگ در شش ماه اول سال 1389 تشکیل می دهندکه برروی 326 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای، تصادفی ساده و سیستماتیک اجرا شده است .ابزار پژوهش مصاحبه و پرسش نامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن در مرحله مقدماتی مورد بررسی و ت أیید قرار گرفت . یافته های این پژوهش نشان می دهد که بیش ترین رابطه کارکرد مدیریت روابط روابط عمومی با سرمایه اجتماعی سازمانی داشته و کم ترین رابطه را با کارکرد اقناعی روابط عمومی داشته است .هم چنین در بعد ارتباطی و شناختی سر مایه اجتماعی سازمانی با کارکرد مدیریت روابط بیش ترین و کارکرد اقناعی کم ترین رابطه را دارد . در بعدساختاری سرمایه اجتماعی سازمانی بی ش ترین رابطه را با کارکرد مشاوره ای و کم ترین رابطه را باکارکرد اقناعی دارد . نتایج این مطالعه نشان داد که از بین متغیر های تع ریف شده برای ارتباطات پلیس ،کارکرد های مدیریت روابط و توسعه مناسبات ، حل مس ئله، مشاوره، اطلاع رسانی و آموزش همگانی به ترتیب اولویت بیش ترین ت أثیر را در توسعه و تقویت سرمایه اجتماعی سازمانی نیروی انتظامی دارند.